W medycynie laser CO2 wykorzystywany jest od 1964 roku, ma on najszersze wskazania do stosowania w praktyce dermatologicznej. Laser emituje wiązkę niewidzialnego dla oka światła o długości fali 10 600 nm, która pochłaniana jest przez wewnątrz- i zewnątrzkomórkową wodę. Kiedy energia lasera jest absorbowana przez uwodnioną tkankę, dochodzi do jej odparowania i wytworzenia w tym miejscu strefy koagulacji, dzięki czemu w trakcie zabiegu nie występuje krwawienie. Wielkość obszaru koagulacji zależy od czasu trwania pojedynczego impulsu lasera i jest ona minimalna przy czasie krótszym niż 1 milisekunda. Nowoczesne lasery CO2 wyposażone w funkcję superpuls i ultrapuls pracują w trybie impulsowym, o czasie trwania pojedynczego impulsu w mikro- i nanosekundach. Dzięki temu nie występuje uszkodzenie termiczne otaczających tkanek, a proces gojenia jest niemal bezbliznowy.
włókniaki,
naczyniaki rubinowe,
brodawki wirusowe (“kurzajki”),
brodawki narządów płciowych (kłykciny kończyste),
niektóre znamiona barwnikowe (tzw. pieprzyki),
tatuaże,
niektóre blizny,
inne narośla skórne;
- aktywna infekcja w obrębie leczonej zmiany (bakteryjna lub wirusowa, np. opryszczka),
- skłonność do keloidów lub blizn przerosłych (aczkolwiek laserem CO2 mogą być też leczone blizny);
Nie ma przeciwwskazań do wykonania zabiegów u dzieci, kobiet ciężarnych (jeśli jest konieczność wykonania zabiegu), w przypadku skóry opalonej, ponieważ chromoforem dla tego lasera nie są barwniki skóry (melanina i hemoglobina), a woda.
Etapy zabiegu:
1. Znieczulenie – miejscowe podanie śródskórne lub podskórne preparatu znieczulającego. Jest to najmniej przyjemny etap zabiegu, szczególnie gdy zmiany chorobowe lokalizują się w miejscach dobrze unerwionych (ręce, stopy, okolice płciowe). W przypadku bardzo powierzchownych nielicznych zmian (np. brodawki płaskie, naczyniaczki rubinowe) nie jest konieczne – wówczas w trakcie zabiegu odczuwa się ciepło i delikatne pieczenie.
2. Odparowanie wiązką światła laserowego - w zależności od głębokości i wielkości zmiany chorobowej może być wykonywane przy użyciu różnych trybów pracy lasera (normalpuls, superpuls lub ultrapuls). W zetknięciu z uwodnioną tkanką chorobową dochodzi do jej bezkrwawego odparowania. Miejsce po odparowaniu następnego dnia pokrywa się powierzchownym brązowym strupkiem.
3. Gojenie i pielęgnacja domowa – ranki po zabiegu można myć wodą z mydłem, powinno się także dezynfekować je preparatem spirytusowym. W przypadku większych ran zaleca się zakładanie plastra z opatrunkiem przepuszczającym do niej powietrze. Jeśli jest taka konieczność, powierzchowne strupki na twarzy i szyi można pokryć makijażem. Proces gojenia trwa od kilku dni do 3-4 tygodni.
Bezpośrednio po wygojeniu ranek nie należy opalać w tych miejscach skóry ze względu na ryzyko przebarwień świeżo utworzonego naskórka.
1. Zabieg prosty, krótki, bezbolesny, z reguły jednorazowy.
2. Brak uszkodzenia otaczających tkanek.
3. Niekłopotliwy proces gojenia – zabieg nie wyłącza z życia towarzyskiego i zawodowego, nie trzeba nosić opatrunku, można się myć i używać kosmetyków.
4. Dobry efekt kosmetyczny.
5. Brak możliwości zakażenia żółtaczką i wirusem HIV – zabieg wykonywany metodą bezkontaktową.
6. Wysoka skuteczność terapeutyczna
7. Relatywnie niski koszt zabiegu.