Są to pospolite, zakaźne grudki naskórkowe wywołane przez różne typy wirusa brodawczaka ludzkiego (HPV). Brodawki mogą występować w każdym wieku, jednak najczęściej spotyka się je u starszych dzieci. Wygląd i wielkość brodawek zależą od ich umiejscowienia oraz od stopnia narażenia na drażnienie i urazy mechaniczne. Przebieg choroby może być różny. Zakażenie może mieć charakter zmiany pojedynczej lub licznych wykwitów a sam proces może szerzyć się poprzez samozakażenia.
Łagodne, powszechnie spotykane ostro odgraniczone grudki o średnicy 2-10 mm, o szorstkiej powierzchni, okrągłym lub nieregularnym kształcie, wzmożonej spoistości i jasnoszarym, żółtym, brązowym lub szarawoczarnym kolorze. Lokalizują się w miejscach narażonych na urazy (palce, łokcie, kolana, twarz, skóra głowy). Mogą również występować wokół płytki paznokciowej jako brodawki okołopaznokciowe.
Głęboko wnikające, hiperkeratotyczne guzki, umiejscowione na podeszwach, zazwyczaj bolesne, częściej pojedyncze lub nieliczne, spłaszczone wskutek ucisku i pokryte zrogowaciałym naskórkiem. Często przy zdrapywaniu ich powierzchni dochodzi do punkcikowatego krwawienia. Na podeszwach mogą występować również brodawki bardziej spłaszczone, niebolesne, zlewające się tzw. brodawki mozaikowe, będące skupiskami bardzo licznych, małych, położonych blisko siebie, brodawek podeszwowych.
Płaskie, niezapalne, leżące prawie w poziomie skóry wykwity grudkowe, umiejscowione głównie na twarzy i grzbietach rąk. Na twarzy są brunatnawe lub prawie nie różnią się od koloru skóry otaczającej, na rękach są nieco bardziej wyniosłe i lekko hiperkeratotyczne. Brodawki płaskie młodocianych utrzymują się przez wiele miesięcy, a ustępują w sposób bardzo charakterystyczny, tzn. przez gwałtowne zaczerwienienie sie i obrzęk wszystkich wykwitów, z powodu czego zaniepokojeni chorzy zgłaszają się do lekarza. Znajomość tego objawu jest ważna, gdyż oznacza on, że w ciągu kilku dni nastąpi samowyleczenie i nie należy stosować żadnego leczenia.
Leczenie
Brodawki pospolite nie niosą ze sobą istotnego zagrożenia onkologicznego (niebezpieczeństwa powstania nowotworu). Jedynie kilka typów wirusa może powodować rozrosty nowotworowe, najczęściej w przypadku brodawek okolic moczowo-płciowych i u pacjentów z obniżoną odpornością immunologiczną. Brodawki wirusowe należy usuwać. Trzeba to robić jak najwcześniej, skutecznie i z jak najmniejszymi skutkami ubocznymi. Dzięki temu zwiększamy szanse na miejscowe wyleczenie, ograniczamy możliwość samozakażenia i rozprzestrzenienia oraz działamy przeciwepidemicznie. Sposób postępowania zależy od umiejscowienia, rodzaju, rozległości i czasu utrzymywania się zmian skórnych, wieku chorego, stanu jego odporności. Leczenie jest przede wszystkim miejscowe. Polega na mechanicznym usuwaniu, elektrokoagulacji, laseroterapii lub krioterapii. Czasami przed usunięciem większych zmian rozmiękcza się nawarstwienie hiperkeratotyczne za pomocą 10% maści salicylowej.
Zdecydowanie najlepszą i najskuteczniejszą metodą leczenia, jest odparowanie laserem CO2. Takie postępowanie prowadzi do pełnego wyleczenia, jednak może zaistnieć potrzeba powtórzenia terapii po upływie kilku tygodni. Niekiedy wystarczy usunięcie pojedynczych brodawek, a reszta zniknie samoistnie.
Twarde, półprzezroczyste guzki barwy masy perłowej, z zagłębieniem w części środkowej, z którego po ucisku wydobywa się kaszkowata treść. Etiologia zmian wirusowa (duża zakaźność w środowisku dzieci).
Objawy
Okres wylęgania 2-7 tygodni. Głównie zakażeniu ulegają dzieci i osoby z obniżoną odpornością. Guzki mają niewielkie - kilkumilimetrowe rozmiary.
Lokalizacja
Najczęściej skóra rąk, twarzy i okolice narządów płciowych, ale mogą zajmować też inne miejsca - w tym błony śluzowe.
Leczenie
Mięczaki łyżeczkuje się w znieczuleniu miejscowym lub usuwa laserem CO2.